Wereldreis: week #48

Ha Long Bay of the land: zo wordt de up-and-coming toeristenbestemming Ninh Binh vaak genoemd. We verblijven er dan ook een groot deel van deze week. Daarna stappen we op de nachttrein richting Hue.

20/11/2017 – 26/11/2017

Maandag: Lichaamsverzorging

We starten de dag met een egg coffee in de originele koffiebar van de uitvinder, aldus volgens de uitbaters. Het is er altijd enorm druk, maar de egg coffee smaakt niet noodzakelijk zoveel beter dan in de andere cafés. Hij is wel de helft goedkoper… van een omgekeerde wereld gesproken.
Maandag staat in het teken van lichaamsverzorging: Otto gaat naar de kapper en ik ga naar de pedicure. Het is weer moeilijk uit te leggen aan de kapper wat Otto juist wil. Alles in gebarentaal uiteraard. The usual number two blijkt geen onderdeel te zijn van zijn arsenaal, maximum one and a half. Hij heeft er wel veel moeite in gestoken, dat moeten we hem wel geven. We kunnen het niet laten om ’s middags nog eens Thai te gaan eten, uit nostalgie. Onverwachts lekkere Thai in Vietnam.

Dinsdag: Rit naar Ninh Binh

’s Morgen nemen we een Grab naar het treinstation en stappen voor twee en een half uur op de trein richting Ninh Binh. Het zijn uiterst comfortabele zetels, en dat voor 3 USD.
In Ninh Binh slapen we in Dragon Boat Rock, een homestay met blijkbaar een Duitse eigenares. We krijgen een eigen bungalow compleet met hangmatten op het terras. Wat ons opvalt is dat het hier extreem koud aanvoelt. Alhoewel de thermometer 19° aangeeft, lijkt het wel te vriezen. En er is geen verwarming aanwezig… Aangezien we ruim genoeg tijd hebben, lunchen we mee en blijven op de homestay. We socializen met een Litouwer, een Canadese en een Amerikaans gezin. ’s Avonds eten we traditioneel Vietnamees in groep. Alhoewel niet alles naar onze smaak is, zijn er altijd wel enkele lekkere borden op tafel. De Vietnamezen zetten verschillende borden met eten op tafel die dan door iedereen gedeeld worden.

Woensdag: Met bootjes door de grotten

Met de scooter rijden we naar Trang An, een groot natuurgebied met riviertjes door grottenstelsels langs de karstgebergten. Het geheel is uitmuntend georganiseerd en veilig. Heel onaziatisch. We varen op een bootje doorheen de waanzinnig mooie omgeving, terwijl we ons bukken om ons hoofd niet te stoten in de grotten. De Vietnamese vrouw achteraan ons bootje roeit ons voort gedurende de drie uur durende vaart. Uit medelijden helpt Otto mee roeien, verrassend vermoeiend. De vrouw moet enorme arm- en rugspieren hebben ontwikkeld over de jaren heen. Op onze scooterrit doorheen de karstgebergten merken we een raar gebruik op langs de weg. Er zitten verschillende vrouwen enkele honderden meters uit elkaar onder een paraplu met een tafeltje. Daarop ligt een compleet geroosterde berggeit. Één van de geitjes mist het middenste gedeelte, die vrouw heeft al wat verdiend. Het is akelig om de geitjes in hun geheel te zien, met ogen en al. Lokale specialiteit die we toch niet direct willen uitproberen.

Donderdag: Van Long & Bich Dong

Gelijkaardig aan het boottochtje van gisteren, varen we vandaag over de Van Long Wetlands. Minder toeristisch, maar ook minder interessant. Het is vooral ijzig koud door de snijdende wind over de Wetlands. In de namiddag bezoeken we nog de Bich Dong Temple, een tempel in één van de karstgebergten. Het is er heel rustig en sereen, maar wat ons vooral zal bijblijven is de parkeerwachter. In Vietnam vragen ze gewoonlijk 10,000 VND (0.35 EUR) voor het parkeren van je scooter. Ze zorgen er dan voor dat deze niet gestolen wordt. Geen probleem, maar deze man vroeg 100,000 VND. Otto kijkt bedenkelijk, en de man antwoordt “including entrance ticket“. Zonder er twee keer bij na te denken geeft Otto de man 4 EUR. Later blijkt dat er natuurlijk helemaal geen entrance ticket nodig is voor de tempel. Één moment van onoplettendheid… Niet het einde van de wereld, maar ik heb het gevoel dat echt iedereen van je wil profiteren in Vietnam.

Vrijdag: Rondtoeren met de scooter

We rijden vooral nog wat door de magnifieke omgeving en genieten van het zicht op de karstgebergten, de grote troepen ganzen die de weg oversteken en de herders met waterbuffels op de wegen. Onderweg komen we op een willekeurige plaats tussen de rijstvelden een gigantische vuilnisbelt tegen. Geen afbakening en de rotzooi waait gewoon in het rond. Er staan wat koeien te grasduinen tussen het afval. Ik twijfel er niet over dat deze hoop afval geregeld eens in brand wordt gestoken. Een duidelijke herinnering dat er toch wel verschillende standaarden gelden voor hygiëne en ecologie. We nemen afscheid van onze Duitse gastvrouw en vertrekken richting het treinstation om op de nachttrein te stappen.

Zaterdag: Nacht op de slaaptrein

We komen aan in de cabine met vier slaapplaatsen en twee Vietnamese vrouwen liggen al te slapen in de onderste twee bedden. We klauteren in bed en dommelen in. We konden beiden verrassend genoeg wel enkele uurtjes slaap bijeen sprokkelen, maar het blijft een hobbelige rit met veel stops en lawaai. De elf uur durende rit viel uiteindelijk nog wel mee door het slapen. Als we uit het raam van de trein kijken, zien we veel velden blank staan door de onophoudende regen van de laatste weken. Hopelijk geeft dat geen problemen in Hue. Aangekomen in ons hotel in Hue, kunnen we gelukkig al in de kamer en halen wat slaap in.

Zondag: Miezeren 

Het valt onmiddelijk op dat de mensen hier vriendelijker zijn dan in het noorden: in het hotel, in de restaurants en op straat gaat er gemakkelijk een glimlach af. Het is ook beduidend minder fris dan in Ninh Binh, een hele verademing. Wat dan wel weer tegenvalt is de regenval. Heel de dag door blijft het miezeren en de straten liggen vol plassen die maar niet opdrogen. We blijven dan ook bijna de volledige dag in onze hotelkamer. Gelukkig hebben ze omwille van dubbele booking onze kamer gratis geupgrade. Fantastisch Wi-Fi, ruime kamer met balkon en heerlijke douche. En een verwarming!

Volgende week staat in het teken van Da Nang en Unesco werelderfgoed Hoi An, dat onlangs nog in het nieuws kwam omwille van verschillende overstromingen.