De laatste weken in Vietnam verblijven we uiteindelijk in Saigon, ofwel Ho Chi Minh City. Volgens velen is de stad bijna geen bezoek waard, maar we kunnen ons gerust wat bezighouden in de grootste stad van Vietnam met ongeveer evenveel inwoners als er Belgen zijn.
Maandag: Met het vliegtuig naar Ho Chi Minh City
Vandaag is het tijd om uit te checken. We smullen nog een laatste keer van het heerlijke ontbijt en nemen een taxi naar de luchthaven. De luchthaven van Phu Quoc is modern maar klein. Hopelijk zijn er dit keer geen problemen en geraken we vlot in Ho Chi Minh City. Dit blijkt het geval, oef!
De luchthaven ligt relatief dicht bij het centrum van de stad. We regelen een Grab en we worden afgezet op de plaats die we hebben aangevraagd. We plannen minstens een week hier te blijven en hebben een Airbnb gehuurd. De straatnaam blijkt alleszins correct maar de juiste nummer vinden blijkt moeilijk. We lopen de hele blok rond maar nummer 5B blijkt onvindbaar. Otto vraagt hulp aan een Vietnamese vrouw die wat sapjes staat te verkopen. In gebarentaal probeert ze uit te leggen dat nummer 5B een heel stuk verder ligt. Vreemd. Er blijkt totaal geen logica te zitten in de huisnummering, we komen zelfs verschillende huisnummers 5A tegen en een 5B die blijkbaar een andere was. Met de foto die onze host had doorgestuurd botsen we even later dan toch op het juiste gebouw.
De studio ligt in een erg aftands Vietnamees gebouw, maar het appartementje zelf is heel schattig en modern ingericht. Vandaag zijn er werken aan de watervoorziening en het water is afgesloten. De verhuurster verontschuldigt zich vele keren en ze vulde het appartement met een aantal bidonnen water. Bovendien betaalt ze ons de eerste nacht terug. Het water blijkt na een uur al terug te werken.
Dinsdag tot zondag: Het leven in Ho Chi Minh City
Ik ben nog geen enkele blog of persoon tegengekomen die echt enthousiast is over Ho Chi Minh City. We hebben nog zo’n tien dagen tot onze vlucht naar huis. We zouden nog naar Dalat kunnen vliegen of de Mekong Delta kunnen verkennen, maar eerlijk gezegd zouden we het liefst hier willen blijven. We beslissen de stad te verkennen en later te beslissen wat we zullen doen.
Als er één ding is waar Ho Chi Minh City zich onderscheidt van de andere Vietnamese steden, dan is het wel het verkeer. In heel Vietnam rijden er natuurlijk veel scooters rond, maar hier gaan ze toch nog een stapje verder. We wandelen langs en over gigantische kruispunten die compleet vol staan met scooters. Zo fascinerend. Ik wil graag iets gaan drinken waar we een goed zicht hebben op het verkeer. Toevallig botsen we op een koffiebar niet ver van onze Airbnb. De koffie is belachelijk goedkoop én lekker. Bovendien is er een klein terras met twee stoelen waar we een perfect zicht hebben. We maken een paar filmpjes en foto’s en blijven gefascineerd kijken. Terwijl we er zitten zijn we toch getuige van een (lichte) botsing. Af en toe loopt het wel degelijk mis, maar het blijft heel wat minder dan je zou verwachten.
De bezienswaardigheden in Ho Chi Minh City zijn beperkt. De bekendste attractie is allicht de Ben Thanh Market, een overdekte toeristische markt waar je souvenirs en eten kan kopen. De prijzen zijn vijf tot zes keer zo hoog als elders. Tourist trap is hier wel op zijn plaats. Hier zijn we snel weg. Elders in de stad zijn er nog tal van andere markten waar de Vietnamezen wel nog effectief hun boodschappen doen. We struinen over een aantal markten en moeten geregeld onze adem inhouden, de geuren zijn wel degelijk aanwezig. Verder bezoeken we nog het hoofdpostkantoor en de Notre-Dame, beide gebouwen werden gebouwd door de Fransen tijdens de kolonisatie. Het postkantoor zou een ontwerp zijn van Gustave Eiffel, al is daar wat discussie over. Het is een prachtig gebouw en het wordt nog steeds gebruikt als postkantoor. Ideaal om de laatste kaarten te posten.
We bezoeken ook nog de Tân Định Church, een kerk die ook gebouwd werd door de Fransen tijdens de kolonisatie. De kerk is helemaal roos, erg speciaal en fotogeniek. Voor Kerstmis is de kerk natuurlijk nog meer versierd en er staan heel wat kraampjes rond de kerk die allerhande kerstspullen verkopen, waaronder een heel assortiment aan kerstmanpakken. In de buurt van deze kerk liggen ook heel wat Koreaanse cosmetica winkels. Ik kies nog een product uit om mee te nemen naar huis.
Maandag: Verhuizen naar de andere kant van de stad
Ondertussen hebben we beslist om in Ho Chi Minh City te blijven. We hebben het best wel naar ons zin hier. Helaas bleken er veel Airbnb’s volzet en we verhuizen daarom naar een hotel aan de andere kant van District 1, het (toeristische) centrum van de stad. Het personeel is vriendelijk maar de kamer is erg simpel voor de prijs die we hier betalen. Het is duidelijk dat je in deze stad niet de beste prijs/kwaliteit krijgt.
Dinsdag: Chu Chi tunnels
Vandaag gaan we met een bus naar de Chu Chi tunnels, de tunnels die gebruikt werden door de Viet Cong tijdens de Vietnam oorlog. Het is zo’n twee uur rijden en onderweg maken we de gebruikelijke stop bij een ‘Handicraft center’. De gids spreekt vrij goed Engels, maakt wat grapjes en vertelt over de Vietnamese cultuur. De buschauffeur boort zich een weg door het drukke Vietnamese verkeer. Aangekomen bij de tunnels ben ik behoorlijk misselijk van de busrit. De tunnels zijn gegraven in de bossen en de lucht hier maakt al veel goed. We stoppen bij de eerste tunnel en het gat is zo klein dat ik betwijfel of we daar wel in passen, maar het lukt met wat wringen wel degelijk. Daarna kruipen we nog door een aantal andere tunnels die iets groter zijn, maar nog steeds erg klein. Het idee dat er hier mensen verschillende jaren hebben gewoond is beangstigend. We bekijken nog een aantal vallen die de Viet Cong gebruikten tegen de Amerikaanse soldaten alvorens terug te keren naar Ho Chi Minh City. Voor de geïnteresseerden stopte de bus nog even bij een shooting range, waar je redelijk goedkoop met een AK-47 kan gaan schieten. Hier passen we voor, maar de knallen zijn tot in de bus te horen.
Woensdag en donderdag: De geschiedenis opsnuiven
Hét museum om te bezoeken in Ho Chi Minh City is het War Remnants museum, een museum over de Vietnam oorlog. Het museum kost amper een halve euro en is allicht het beste museum in Vietnam. Zoals altijd is de informatie hier gekleurd, maar in combinatie met onze eigen kennis kunnen we toch een goed beeld vormen. In het museum hangen zeer veel foto’s en sommige foto’s laten weinig tot de verbeelding over. Het is erg aangrijpend maar een belangrijk deel van de Vietnamese geschiedenis.
Verder drinken we nog een aantal milk tea’s (onze laatste obsessie) bij Phuc Long, een Vietnamese keten. We vinden er eentje aan een druk rondpunt waar we ons vergapen aan het verkeer. We kopen de laatste souvenirs want morgen vertrekken we naar huis.
Vrijdag en zaterdag: Het einde
Onze vlucht is pas vanavond om half tien. Rond de middag checken we uit en gaan we nog een laatste milk tea drinken. We kopen een doosje zwarte thee zodat we dit thuis zelf kunnen proberen fabriceren, zo lekker! Verder kan een laatste Banh Mi’s bij onze favoriete broodjeszaak niet ontbreken.
De komende 24 uur brengen we door op de luchthaven en in de lucht met Turkish Airlines. Het is een lange reis en we zijn blij wanneer we zaterdagochtend in Brussel landen.
Ja wadde Linde en Otto . Dat is een jaartje dat in jullie geheugen gegrift zal blijven . Iets om nooit te vergeten . Wie weet komt er nog eens een tijd dat jullie een nieuw avontuur zullen mogen beleven . In ieder geval ” Welcome back home ” . We zien elkaar binnenkort .