Wereldreis: week #2

Na 1,5 week beginnen we de Filipijnen al een beetje beter te kennen. We reizen van Bohol naar Siquijor en later verder naar Dumaguete en dit loopt niet altijd van een leien dakje.

02/01/2017 – 8/01/2017, tijdzone CET +7

Maandag: firefly kayaking

Deze avond doen we mee aan een georganiseerde kajaktour om vuurvliegjes te zien. Pick-up aan het hotel is voorzien rond 16u30. Omwille van een update de avond voor ons vertrek ligt de blog al een aantal dagen plat. Het internet in het guesthouse is vrij stabiel en dus is er kans dat Otto de blog terug werkende kan krijgen. Ondertussen schrijf ik het eerste weekverslag.
Wanneer het schemert komen we aan in Maribojoc, waar onze kajaktour begint. We kajakken ruim 4 km en stoppen aan 5 plaatsen waar we de vuurvliegjes kunnen zien. De gids spreekt goed Engels en vertelt dat er veel soorten vuurvliegjes zijn. Deze zijn speciaal omdat ze kunnen zwemmen. Ze worden aangetrokken door de geur van de mangrove boom, een citroen-achtige geur. Het lijkt net kerstverlichting, zoveel ‘lichtjes’. Daarna worden we getrakteerd op een Filipijns diner (lees: rijst, kip en groenten).

Dinsdag: de ferry naar Siquijor

Om 6u30 gaat het alarm af. We staan vroeg op om de ferry van 9u15 te halen. Maar we willen nog een poging wagen in Tagbilaran om geld af te halen. Na verschillende mislukte pogingen aan Alona Beach hebben we dringend cash geld nodig. De kans is immers nog kleiner dat we op Siquijor een ATM vinden. Het is gelukt! We halen 10 000 pesos (het maximum, omgerekend zo’n 200 euro) af en wandelen naar de haven. Zoals we verwachten is het complete chaos aan de haven. Onze ferry die we plannen te nemen blijkt helemaal niet te varen. Sterker nog, de maatschappij vaart zelfs niet meer vanuit Tagbilaran. Don’t trust the internet. We nemen een andere ferry om 10u30 naar Dumaguete, die nadien verder vaart naar Siquijor. We wachten. Een stem roept af dat de ferry 5 minuten vertraging heeft. 1u en 10 minuten later varen we uit de haven van Tagbilaran. Ruim 4,5u later komen we aan in Siquijor. Ik heb direct een goed gevoel bij dit eiland. Het is een pak rustiger en kleinschaliger.
’s Avonds rijden we met onze gehuurde motorfiets naar het kustplaatsje San Juan waar ik de lekkerste chicken yellow curry eet in tijden. Zo lekker!

Woensdag: rondtoeren op Siquijor

We starten de dag met een Filipijns ontbijt in onze homestay (lees: rijst, worst en een roerei). Geen toppertje.
Siquijor is een relatief klein eiland met een omtrek van zo’n 70 kilometer. Het lijkt hier wel het paradijs! Witte stranden, palmbomen en helderblauwe watervallen. Op Siquijor kan je het allemaal vinden.
Otto heeft de reizigersziekte opgelopen en we besluiten in de vroege namiddag terug te keren naar onze homestay. Ondertussen probeer ik een accommodatie te zoeken in El Nido. Hier zullen we volgende week zijn. Ik verschiet wanneer ik merk dat zowel booking.com als hostelworld aangeven dat er zo goed als geen enkele accommodatie beschikbaar is. Ik zoek wat op iets verder gelegen stranden, zonder veel succes.
We dineren in een tof restaurant waar die avond live music is. Heel gezellig! We bespreken de reisplanning.

Donderdag: tweede deel van onze tour op Siquijor

Plan A vandaag is de reisplanning op orde stellen. We hebben beslist om El Nido te laten vallen. Hoe mooi El Nido wel mag zijn, van overpriced hotels en eten worden we niet gelukkig. We willen liever meer tijd doorbrengen in de bergen in het noorden.
De lucht kleurt donkergrijs wanneer we rond de middag ons guesthouse verlaten. We wagen het toch om naar Saladoong forest en beach te rijden. Onderweg zwaaien kindjes nog steeds enthousiast. Langs de weg verkopen mensen bezine in gevulde Cola flessen. Siquijor is een aangenaam en relaxt eiland. Hier zou ik gerust nog een paar dagen kunnen blijven.

Vrijdag: Op naar Dumaguete

Onze gastvrouw zwaait enthousiast en trekt nog een laatste foto voor we vertrekken. De ferry naar Dumaguete vertrekt om 10u. De zee is vrij woest en het schip schommelt heel hard. Ik ben blij als we 1 uur en 15 minuten later voet aan wal zetten. We besluiten te wandelen naar ons hostel, iets dat erg ongewoon is in de Filipijnen. Maar het doet goed om te wandelen. We rusten uit, Otto is nog steeds ziek.

Zaterdag: falls, falls and karaoke

Otto voelt zich beter. Op amper 15km zouden twee watervallen liggen dus dit lijkt interessant om vandaag te bezoeken. Het hostel kan enkel scooters aanbieden zonder helm. In het centrum is het moeilijk om nog eentje te vinden maar het is gelukt! Gelukkig staan er geen grote afstanden op het programma want het is maar een gammel ding. We rijden naar Red Rocks, een waterval die rood uitschijnt door rode rotsen. Daarna rijden we naar de Casaroro falls. We betalen 10 pesos elk en beginnen aan de 300+ trappen die ons naar de waterval zullen leiden. Het pad stopt en het wordt een hele klim om aan de waterval te geraken. We doorkruisen het water een aantal keer maar we worden beloond. Wat een waterval!

’s Avonds praten en drinken we met de andere mensen in het hostel. Wij drinken pintjes, de Britten drinken rum cola. Voor dat we het goed en wel beseffen belanden we, samen met het Filipijnse personeel, in een karaokebar! Karaoke is de nationale sport in de Filipijnen, je ziet het overal. Ze huurden een privékamer waar we naar hartelust alle liedjes meezongen/meebrullen, wat een ervaring! Heel bizar!

Zondag: bezoek van Aureing
Het regent. De boten vandaag zijn geannuleerd door tyfoon Aureing. Hopelijk is dit morgen niet meer het geval zodat we de ferry kunnen nemen richting Cebu city. Er is niet veel wat we kunnen doen. We wandelen langs Panda Ice Cream waar we gefrituurd ijs eten. Speciaal, maar wel tof voor een keer. Daarna gaan we naar de mall, want daar is het droog en er zouden verschillende eetgelegenheden zijn plus een cinema. De verschillende eetgelegenheden blijken vooral allerlei lokale en internationale fastfood restaurants te zijn. We drinken een koffie en keren terug. Onderweg komen we onze gastvrouw van de homestay in Siquijor tegen. Wat is de kans! Het ziet er naar uit dat de storm traag verplaatst en waarschijnlijk zitten we morgen nog vast. To be continued…

Volgende week: Donderdag vliegen we – normaal gezien – terug naar Manila. Vrijdag plannen we de bus te nemen naar Banguio om daarna door te reizen naar de beroemde rijstterassen in Banaue. Ik ben zo benieuwd!