Wereldreis: week #21

De laatste week over de Australische wegen, recht naar Cairns. De zoektocht naar een koper voor de campervan begint zonder veel succes. Onverwacht duikt een nieuwe bestemming op.

15/05/2017 – 21/05/2017, tijdzone CET +9

Maandag: Varen over de Whitsundays

De wekker gaat en we staan op tijd om naar de haven te wandelen. Het is erg warm en we smeren ons alvast in. Wij doen de tour op een speedboot zodat we alles op één dag kunnen zien. Na ruim een uur varen, komen we aan bij de eerste stop. De motor ligt stil en we krijgen snorkelgear toegedeeld. We hebben beiden nog nooit gesnorkeld. Ik ben niet zo’n waterrat. We moeten via een laddertje afdalen in de zee maar ik geraak een beetje in paniek. Meteen in de nogal koude zee, waar ik niet kan staan met een snorkelbril op mijn neus. Op de boot zijn er noodles die we kunnen gebruiken, gekleurde buizen zodat je makkelijker kan drijven. Veel beter. We dobberen rond en kijken onze ogen uit in de zee. Vissen in alle kleuren en formaten zwemmen voorbij. Oh my, zo mooi! Het koraalrif is minder kleurrijk dan ik mij had voorgesteld. Blame National Geographic. Of orkaan Debbie. Na anderhalf uur snorkelen, varen we verder naar Whitehaven Beach. Dit is het bekendste strand van de Whitsundays. Het zand is witter dan wit en het water is glashelder. Ja, dit moet het paradijs zijn. We volgen het wandelpad naar het uitzichtpunt. De gids vertelt ons nog dat het uitzicht iedere dag verandert onder invloed van de getijden. Het pad is serieus beschadigd door orkaan Debbie en alles ligt nog steeds een beetje overhoop. Het uitzicht is subliem maar wordt nogal gedomineerd door de massa mensen. Selfiesticks zwaaien in het rond en de Chinese meisjes trekken zonder schaamte wel 100 selfies. Daarna varen we verder naar het zuidelijk gedeelte van Whitehaven Beach, waar we lunchen op de boot. Zo vreemd trouwens, er zitten drie Nederlanders en nog twee Belgen op de boot. We zwemmen in de zee en zonnen op het strand. Helaas is het dan alweer tijd om terug te keren.

Dinsdag: Genieten van de zon

Vanaf morgen zien de weersvoorspellingen er weer regenachtig uit. We beslissen nog een dag in Airlie Beach te blijven. We zonnen, lezen, nemen een duik in het zwembad en eten een ijsje. Het is een fijne camping waar het niet te druk is. We nemen uitgebreid foto’s van de campervan, die we later deze week op Gumtree willen zetten.

Woensdag: Op weg naar Townsville, of toch niet?

Vandaag plannen we verder te rijden naar Townsville, de toegangspoort tot Magnetic Island. Gezien de droevige weersvoorspellingen, hebben we al een voorgevoel dat we die trip moeten laten vallen. Onderweg stoppen we even in Bowen. Hier kan je mangosorbet eten, recht van de mango bomen die hier in de buurt staan. Als mango-liefhebber kunnen we dit niet overslaan. De mevrouw van de toeristische dienst geeft ons nog meer informatie over Bowen. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk en we beslissen nog even te blijven. Ze vertelt dat er in Townsville overstromingsgevaar is door de voorspelde regen. Misschien beter niet naar Townsville rijden vandaag. We kijken naar de schildpadden die komen piepen aan de pier, eten fish and chips en Otto gaat naar de barber. De kapper is heel down-to-earth en het is een veel betere ervaring dan die keer in Kuala Lumpur.

Donderdag & vrijdag: Onophoudende regen

Vannacht is het beginnen regenen en het ziet er niet naar uit dat dat gaat stoppen. Af en toe kijk ik uit het raam om te checken of de straat nog niet blank staat. Maar dat is gelukkig niet het geval. Onderweg komen we velden tegen die bijna volledig onder water staan. Af en toe staat er ook een deel van de weg onder water. De suikerrietplantages worden meer en meer afgewisseld met bananenplantages.
Vrijdagnamiddag komen we aan in Cairns en checken in op de camping. Tegen de avond stopt het met regenen en we maken kennis met de lokale fauna. Vleermuizen vliegen over de campervan.

Zaterdag: Kamperen in Cairns

Donderdagavond hebben we onze campervan online gezet maar er heeft nog niemand gereageerd. Het hoogseizoen is nog niet begonnen in Cairns dus we zullen onze prijs serieus moeten laten zakken. We zien het niet zitten om hier nog weken te wachten op een potentiële koper. De vraag is ook maar of er iemand de campervan zal kopen aan de verlaagde prijs. We overlopen alle scenario’s en vliegtuigtickets worden bekeken. Misschien kunnen we een tweetal weken het land verlaten en daarna terugkeren. Japan blijkt de goedkoopste optie. Wow, ik wil al lang eens naar Japan. Doordat we al naar dure landen zijn gegaan zoals Nieuw-Zeeland en Australië, was Japan uit de boot gevallen. We hebben nog de helft van ons budget over van Australië dus opeens staat Japan op de radar. Ik zoek meteen naar info wat betreft visum en inentingen. Geen probleem. Het enige probleem blijkt de Japan Rail Pass. Die moet je namelijk op voorhand kopen en is niet te koop in Japan. We haasten ons naar een reiskantoor waar de receptioniste al meteen zegt “Just buy it in Japan?“. Na wat aandringen haalt ze er een meer ervaren reisagente bij die al direct bevestigt wat we al wisten: enkel in het buitenland te koop. En het zou minstens drie dagen duren. Te laat voor de vlucht die we voor ogen hadden…

Zondag: Op naar Japan?

Een Japans reiskantoor in Cairns waar we gisteren nog aan de deur stonden na sluitingstijd had reclame ophangen voor “rail passes over-the-counter“. En het is open op zondag. De Japanse mevrouw boekt de tickets en we krijgen de voucher meteen mee. In orde! In de auto boeken we meteen vliegtickets en parking aan de luchthaven in Cairns. Dinsdag vliegen we naar Tokyo en 11 juni zijn we terug. Wij gaan naar Japan! Wow, dit moet de meest last minute reis zijn die we ooit al geboekt hebben.

Volgende week vliegen we dus naar Japan. Maandag zullen we ons verder inlezen en accomodaties plannen. Dat blijkt zo te gaan in Japan. We plannen een paar dagen in Tokyo te blijven en daarna reizen we verder met de trein.