Konichiwa! We knikken en buigen vlijtig mee met de Japanners, maar er blijven nieuwe Japanse gebruiken ons verrassen. Het is zo een rijke cultuur die ik graag beter zou leren begrijpen.
05/06/2017 – 11/05/2017
Maandag: Fietsen langs kunst
We staan op tijd op want het belooft een lange dag te worden. We nemen de metro naar Shin-Osaka station vanwaar we de bullet train nemen. Dan volgen er nog twee lokale treinen en een ferry tocht eer we Naoshima bereiken. Fieuw! Vannacht slapen we in een traditioneel hotel. Het is niet echt een hotel, eerder een soort van homestay. De vloer is bedekt met tatami en de matrassen liggen opgeplooid op een hoopje in de hoek.
In de jaren ’90 is dit eiland uitgekozen om moderne kunst neer te zetten. Op het eiland zijn er allerlei musea en kunsthuizen, alsook wat moderne kunst die gewoon buiten te bewonderen is. Op maandag is alles hier gesloten. Slechte planning. Daarom beslissen we fietsen te huren en alvast op zoek te gaan naar de kunstwerken die gewoon buiten staan. We bedanken vriendelijk voor de elektrische fietsen en nemen een gewone fiets. De man had gelijk dat er best wat heuvels zijn. Het is heel warm en we zweten ons al snel te pletter. Maar wat een schitterend eiland is dit! We beslissen om morgen nog wat langer te blijven zodat we de kunsthuizen ook nog kunnen bekijken.
Dinsdag: Op wandel langs de kunsthuizen
De kunsthuizen zijn te bezichtigen met een gecombineerd biljet. We kopen een kaartje en bezoeken de huizen één voor één. De één is interessanter dan de andere. Zo gaat dat met kunst. Mijn persoonlijke favoriet is een tandartspraktijk die onder handen genomen werd. Vloeren en plafonds werden behandeld met verschillende materialen en de kunstenaar zette een enorm vrijheidsbeeld in het huis. Op een andere plek werd een enorme ruimte neergezet die pikdonker was. We werden uitgenodigd om zo’n 10 minuten in het donker gaan zitten tot je ogen zich aanpassen. We zagen een witte vlek verschijnen op het einde van de ruimte. Het is moeilijk uit te leggen, maar we hebben nog nooit zoiets bezocht als dit.
Rond de middag zetten we onze reis verder naar Hiroshima. We doen de hele rit opnieuw, namelijk ferry, lokale trein, nog een lokale trein en daarna de bullet train, en nog een street car (een soort tram) er bovenop. Uitgeput checken we in in onze Airbnb.
Woensdag: Confrontatie met de geschiedenis van Hiroshima
Het belooft een grijze en regenachtige dag te worden. We nemen twee paraplu’s in onze Airbnb en wandelen richting het centrum. Okonomiyaki is één van de gerechten die je moet eten in Hiroshima. Initieel is het een gerecht gemaakt van etensresten, maar ondertussen is het een waar begrip. Op internet vonden we een gebouw van maar liefst vier verdiepingen waar het ene restaurant langs het andere is gevestigd. Ze maken allemaal hetzelfde gerecht, okonomiyaki, en wat varianten. We kiezen er eentje uit. Het gerecht wordt klaargemaakt op een hete plaat waardoor je het hele gebeuren kan meevolgen, erg fascinerend.
Daarna zijn we klaar voor het bezoek aan het Peace Memorial Museum, met als onderwerp uiteraard de atoombom en zijn vernieling op het einde van de Tweede Wereldoorlog. We starten ons bezoek met een korte film en wandelen door alle verdiepingen. Het ergste blijft dat dit helemaal nog niet zo lang geleden gebeurd is. De kinderen op de foto’s zijn de leeftijd van mijn grootouders. Er hangen kledingstukken die uit mekaar gerukt zijn, maar het ergste zijn de foto’s van de brandwonden. Of de kindjes die geen haar meer kregen door de radioactiviteit. Er zijn ook heel wat objecten en gebruiksvoorwerpen (zoals een driewielertje) tentoongesteld die laten zien hoe destructief de atoombom wel niet was.
We wandelen nog even door de regen in het Peace Memorial Park. Op zich zou het raar zijn moest de zon schijnen. Onze schoenen en sokken zijn doorweekt, tijd om naar huis te gaan.
Donderdag: Met de trein naar Tokyo
Twee dagen geleden reserveerden we al onze stoelen op de trein naar Tokio. De trein vertrekt om 10u53 (stipt!) en de hele rit zal bijna vijf uur duren. Na een korte overstap in Kobe, komen we vijf uur later aan in Tokio. Het voelt goed om terug in Tokio te zijn. Het valt meteen op hoe rustig het is. Van alle steden die we hebben bezocht, is Tokio mijn favoriet.
Na maanden discussie en opzoekwerk, is de kogel door de kerk. We gaan een camera kopen. Ons hostel ligt op een kwartier wandelen van Akihabara, het mecca op het gebied van electronica en games. We eten een kom Abura Soba, dit moet één van de lekkerste gerechten zijn die we hebben gegeten in Japan. Daarna wandelen we naar Yodabashi, de grootste electronicawinkel in Tokio. In Japan is het erg gemakkelijk om spullen tax free te kopen. De belasting is 8% en daarnaast krijgen we nog eens 8% korting omdat we met Visa betalen.
Vrijdag: Tempel hoppen in Kamakura
Het wordt vaak aangeraden om Nikko te bezoeken vanuit Tokio als daguitstap. Na wat opzoekwerk, blijkt dat we hiervoor zo’n 5 uur onderweg zullen zijn. Niet echt een daguitstap als je het mij vraagt. We beslissen naar Kamakura te gaan, dit dorpje ligt op amper een uur reizen van Tokio. Kamakura was één van de eerste hoofdsteden van Japan en is bezaaid met mooie tempels. De ideale setting om mijn nieuwe camera uit te testen. Het is een prachtige dag, maar behoorlijk druk. Onderweg vragen opnieuw wat schoolkindjes om een gesprekje met hen te voeren in het Engels. Het hele complex van Kencho-Ji is betalend en bijgevolg wat rustiger. Hier is het écht zen.
Zaterdag: Terug naar huis?
Vanavond vliegen we terug naar Cairns. We willen heel graag nog eens terug naar het sushi restaurant waar we eerder zijn gaan eten. Dit restaurant is gelegen vlak aan de Shibuya crossing. We kijken naar de mensen en wandelen nog wat winkels binnen. In deze buurt is altijd wel iets te zien of te beleven. Met gemengde gevoelens nemen we in de namiddag de trein naar de luchthaven. Ik had hoge verwachtingen van Japan en die zijn helemaal ingelost. Het is één van mijn favoriete landen geworden en ik wil zeker nog eens terugkomen. Japan is zo een fascinerend land. Het voelt alsof we terug naar huis gaan na een erg toffe reis. Maar ik wil niet klagen. Want hey, er zijn ergere dingen dan terug naar Australië gaan.
Zondag: Rusten in de campervan
Het is 4u40 in de ochtend wanneer we met kleine oogjes aanschuiven bij de Australische border control. Een hond besnuffelt nog even onze rugzakken. Opnieuw valt alles weer erg mee. Ruim een uur later wandelen we de parking op. Onze campervan staat er nog! We rijden naar een parking en doen nog even een dutje. Het doet goed om terug in ons ‘eigen’ bed te liggen.
We doen inkopen bij Coles en rijden naar een gratis camping 50 km ten zuiden van Cairns. Even later begint het te regenen en we brengen noodgedwongen de avond door in de campervan. Op mijn slippers ploeter ik door de modder naar het toilet. Urgh, dit heb ik niet gemist!
Volgende week: Geen idee wat we volgende week zullen doen. De prioriteit is om de campervan te verkopen. Verder willen we het Daintree Forest zo snel mogelijk bezoeken omdat we hier een auto voor nodig hebben. Opnieuw ultieme vrijheid dus!
Japan is fantastisch, blijkbaar al ideeën voor een tweede reis. We zijn benieuwd naar de eerste filmbeelden, als dat lukt met Wi-Fi tenminste. Afkicken van de sushi, nu jullie terug in Australië zijn ?Hopelijk kunnen jullie de camper van verkopen tegen een goede prijs.
Wat een belevenissen, wat een prachtig land ! Trouwens mooie foto’s van jullie en ook nu weer een boeiend relaas om te lezen.
We kijken er alle weken naar uit !
Nu idd nog de camper verpatsen en op naar de volgende.