Wereldreis: week #46

De laatste dagen in Laos spenderen we in de onverwachts relatief moderne hoofdstad Vientiane. Tijd om terug wat gewoon te worden aan het stadsleven.

06/11/2017 – 12/11/2017

Maandag: Van Vang Vieng naar Vientiane

Vandaag ruimen we onze spullen op en we reizen verder naar Vientiane. We boekten tickets voor de VIP bus maar we hebben al een sterk vermoeden dat we daar waarschijnlijk niet op zullen belanden. Aangekomen aan het busstation, moeten we plaatsnemen op de twee resterende plaatsen in een mini-bus. De rit is gelukkig niet zo lang. Na ongeveer vier uur komen we aan in Vientiane. Vientiane is de hoofdstad van Laos. Toch rijden we soms nog over zandwegen met diepe putten. We worden afgezet in het centrum en het hotel ligt op wandelafstand. Aangekomen in de lobby, zien we onze Amerikaanse vrienden Derek en Sam(antha) uit Vang Vieng. Ze hebben blijkbaar toevallig hetzelfde hotel geboekt! Het hotel is redelijk modern naar Laotiaanse normen, het wifi werkt zelfs snel!

Dinsdag tot donderdag: Vientiane

Vientiane verbaast ons wel een beetje. De stad is niet zo groot, maar wel heel wat meer ontwikkeld dan de vorige plaatsen waar we geweest zijn in Laos. We beslissen het centrum te verkennen en wandelen langs de vele tempels die er nog te vinden zijn in de stad. Als laatste bezoeken we nog de Patuxai, een gebouw dat veel gelijkenissen vertoont met de Arc De Triomphe in Parijs. Het monument werd gebouwd nadat de Laotiaanse onafhankelijkheid van Frankrijk werd uitgeroepen.

Na een bezoek aan het lokale Indische restaurant met Derek en Sam, gaan we nog een partij bowlen. In Laos zijn er veel plaatsen waar je kan bowlen. Dit is hier blijkbaar erg populair. Aangekomen in het gebouw, merken we al snel dat alles nogal verouderd is. Maar dat is niet erg. Hilarisch zelfs. Bowlingschoenen zijn niet nodig, gewoon met sneakers, flipflops of zelfs blote voeten mag ook. Het systeem moet geregeld eens gereset worden en de puntentelling klopt ook niet altijd volledig. Zelfs de bowlingballen zijn niet altijd volledig heel. Derek slaagt er ook in een deel van de baan af te breken terwijl hij struikelt. Dit allemaal in sigarettenrook. Ik win het eerste spelletje, Derek wint het tweede. Fijne avond!

Woensdagmiddag nemen we afscheid, maar allicht zullen we elkaar in Hanoi nog eens zien. Sam en Derek vliegen vandaag al, wij vrijdag. De resterende tijd lezen we ons in over Vietnam en maken we een ruime planning voor de komende weken. Ook bekijken we een mogelijke terugvlucht naar huis.

Vrijdag: Op naar een nieuwe bestemming

De visumprocedure voor Vietnam is een beetje ingewikkelder dan voor alle andere landen. Via internet vroegen we al een authorisatiebrief aan, maar er moeten ook een hoop formulieren ingevuld worden. We knippen pasfoto’s uit en steken alles zorgvuldig weg. Hopelijk is dit voldoende.

De vlucht vertrekt rond half drie vanuit het kleine vliegveld van Vientiane. We vliegen opnieuw met Lao Airlines, maar dit keer is het vliegtuig veel groter. Amper een uur later landen we al in Hanoi. We hebben meteen het gevoel dat we terug in de bewoonde wereld zijn beland. De vlieghaven van Hanoi is modern en groot. Aangekomen bij immigratie heerst er meteen veel chaos. Overal staan mensen in rijen en hoopjes en het is niet duidelijk waar we moeten aanschuiven. Het duurt een eeuwigheid voordat alles in orde is: eerst aanschuiven om brief en paspoort af te geven, dan opnieuw wachten, paspoort ophalen en betalen, wachten, paspoort laten checken aan immigratie… Er staan andere Europeanen te wachten met een jetlag en ik ben blij dat dit voor ons niet het geval is.
We willen graag de bus naar het centrum nemen, bus nummer 17. We zien andere bussen voorbij komen, maar niet nummer 17. Deze blijkt vanaf een andere terminal te vertrekken. De bus is comfortabel en goedkoop (9000 VND = 0,35 euro). Tijdens de rit ontmoeten we nog een Mormoon uit Utah, die zijn ook al in Vietnam beland. Een uur later stappen we af in het centrum. We wandelen de resterende kilometer naar het hostel en kijken onze ogen uit. Wow, ik ben nu al gefascineerd door deze stad. Zoveel scooters, zoveel chaos!

Zaterdag: Het oude stadsgedeelte van Hanoi verkennen

In Vietnam nemen ze koffie erg serieus. Ons hostel ligt toevallig één straat verder dan de ‘koffiestraat’, een straat waar letterlijk de ene koffiebar naast de andere ligt. We ploffen neer op de kleine stoeltjes en drinken een egg coffee. Overal staat dat je dit zeker moet proberen. Zo gezegd, zo gedaan. Het doet ons erg denken aan sabayon met koffie. Het is vrij zwaar, maar wel lekker. Ondertussen kijken we naar het verkeer dat passeert. We zouden hier gerust een hele dag kunnen zitten. Het is ongelooflijk wat je hier ziet. Ik probeer een paar voorbijgangers vast te leggen op beeld.

Daarna schaffen we een Vietnamese sim kaart aan. Voor 10 euro, krijg je hier zowaar 20 GB (!). Zelfs vergeleken met de andere Aziatische landen is dit ongezien. De rest van de namiddag verkennen we verder het oude stadsgedeelte en wandelen langs de kathedraal, het Hoàn Kiém meer en de oude stadspoort. De Franse invloeden zijn nog duidelijk aanwezig.

Na een opfrisbeurt, spreken we terug af met Derek en Sam. Het is zaterdagavond dus er is geen betere plaats om af te spreken dan aan de ‘beer corner’. Eigenlijk is de ‘beer corner’ een straat met het ene café naast het andere. We drinken 5000 VND (0,20 euro) pintjes, terwijl we op veel te kleine krukjes zitten. Het is druk en Vietnamese vrouwen proberen van alles en nog wat te verkopen, gaande van oorstokjes en tandenstokers tot sigaretten en donuts. Het is een gezellige avond!

Zondag: Hanoi Hilton

Na een late start van de dag, banen we ons een weg door de drukte naar de Hoa Lo Prison oftewel Hanoi Hilton. Deze gevangenis werd gebouwd door de Fransen om Vietnamezen die in opstand kwamen tegen het regime op te sluiten. Tijdens de Vietnam oorlog werd deze gevangenis gebruikt om Amerikaanse piloten in op te sluiten. Een stukje van de gevangenis staat er nog steeds en er is een museum in gevestigd. Het is frappant hoe gekleurd de teksten zijn over deze tijd. Ik kan mij voorstellen dat het ook voor de Amerikaanse soldaten geen pretje was. De foto’s van lachende soldaten die spelletjes spelen strookt allicht niet echt met de realiteit.

Volgende week: Onze plannen zijn al een aantal keer gewijzigd. We plannen verder het noorden van Vietnam te verkennen, met allicht een uitstap naar de rijstterrassen van Sa Pa.