Wereldreis: week #49

Nadat we de hoofdattractie in Hue bezoeken, vertrekken we voor bijna een week naar Hoi An, één van Vietnam’s grootste toeristische trekpleisters. ’s Avonds wordt het duidelijk waarom er zoveel mensen naar deze plek afreizen.

27/11/2017 – 03/12/2017

Maandag: Imperial Citadel

Onze tweede dag in Hue lijkt de ideale dag om de belangrijkste bezienswaardigheid van Hue te gaan bezoeken. In tegenstelling tot gisteren, is het vandaag redelijk droog. De Imperial Citadel was vooral de woonst van de keizer van Vietnam en zijn regeringsgebouwen in de 19e en begin 20e eeuw. De gehele stad binnenin een stad doet wat denken aan de vele Koreaanse paleizen die we eerder hebben bezocht. Het domein is werkelijk gigantisch en de meeste gebouwen zijn ofwel gerestaureerd ofwel goed bewaard gebleven. Het is een aaneenschakeling van grachten en ommuurde tuinen. Het is best indrukwekkend om hier rond te lopen. Door het grijze weer zijn er weinig andere bezoekers te bespeuren.

Dinsdag – Zaterdag: Hoi An

’s Morgens nemen we de bijna 3 uur durende treinrit naar Da Nang, de dichtste stad bij Hoi An met een treinstation. Het was een aangename rit, maar de mooie uitzichten blijven spijtig genoeg verstopt achter de mist en wolken. Aangekomen in het treinstation van Da Nang, murwen we ons tussen alle taxichauffeurs naar de lokale bushalte om de bus te nemen naar Hoi An. Er doet een Vietnamees het teken dat we verder moeten wandelen. We zijn wat wantrouwig, je weet nooit met die Vietnamezen. Nadat een tweede Vietnamees zegt dat we verder moeten wandelen, besluiten we om naar de volgende halte te wandelen waar inderdaad heel wat mensen staan te wachten. De bus komt aan. We weten dat de bus 20.000 VND kost. We worden in de gang op de grond neergezet en de ticketvrouw vraagt zonder schroom 50.000 VND. Otto probeert wat tegen te stribbelen, maar de vrouw blijkt zeker van haar stuk. Geen zin om de eindeloze discussie aan te gaan, betalen we. Een andere buitenlander op de bus blijft de hele weg discussiëren en betaalt uiteindelijk de lokale prijs. Dit is wel het eerste land waar je zelfs moet onderhandelen over je busticket.

Het is onverwachts zonnig en regenloos in het recent overstroomde Hoi An. Het oude centrum van Hoi An is Unesco Werelderfgoed en wandelen doorheen het centrum heeft een hoog Bokrijk-gehalte. Er wonen zo goed als geen mensen en alle huizen zijn dan ook verbouwd tot winkel, restaurant of (kleinschalig) hotel. Overal hangen lantaarns in verschillende kleuren. Wanneer de avond valt en de gekleurde lantaarns de straten verlichten, wordt het duidelijk waarom er zoveel toeristen naar Hoi An afzakken. Koreaanse en Chinese meisjes poseren  voor de gevels terwijl hun geliefden gehurkt op de grond zitten voor de perfecte foto.

In Hoi An is er veel variatie wat betreft eten en drinken. De eerste avond dineren we in een vegetarisch Vietnamees restaurant en het is zo lekker dat we besluiten een paar dagen later nog eens terug te gaan. De banana flower salad is ons favoriete Vietnamees gerecht. Al snel botsen we ook op een lokaal zaakje die lekkere Banh Mi verkopen, ofwel de Vietnamese broodjes. Erg lekker!

Verder fietsen we rond in de omgeving. Het duurt niet lang of we fietsen tussen de rijstvelden. Eigenlijk moet ik moddervelden zeggen want de rijst is allemaal geoogst. Bijgevolg is het niet erg impressionant. Ook al is Hoi An zeer aangenaam om naar te kijken, meer dan enkele dagen kan je er toch niet vullen naar onze mening.

Zondag: Terugreizen naar Da Nang

We nemen dezelfde bus terug naar Da Nang. Wonder boven wonder moeten we nu maar 30.000 VND betalen. Nog altijd meer dan de echte prijs, maar toch al een pak minder dan onze heenreis.
Hoi An had een chronisch gebrek aan deftige winkels, waar de kassierster niet met de natte vinger de prijs bepaalt aan de hand van je huidskleur. Da Nang is de derde grootste stad van Vietnam dus hier zal er allicht wel een echte winkel te vinden zijn. De Koreaanse keten Lotte Mart blijkt te voldoen aan deze beschrijving, rijen Koreaanse instant noodles en andere westerse producten.

Volgende week vliegen we sinds lange tijd nog eens naar een eilandbestemming: Phu Quoc. We willen een laatste keer proeven van de eilandsfeer alvorens terug te reizen naar België.