Tijdens onze laatste week in NZ wandelden we alweer door de prachtige natuur die NZ te bieden heeft. We sloten de week af in Christchurch, één van de meest speciale steden waar we al geweest zijn.
20/02/2017 – 26/02/2017, tijdzone CET +12
Maandag: Cruisen door Milford Sound
Vandaag is het tijd voor dé bekende cruise over Milford Sound. De haven waar de boot vertrekt is op zo’n 2,5u rijden dus we vertrekken op tijd. We moeten ver parkeren want het is hier enorm druk. Om 11u vertrekt de boot. De kapitein geeft onderweg wat uitleg. In dit gebied regent het minstens 200 dagen per jaar, maar vandaag is een prachtige dag. We hebben geluk! Het is fris maar wel zonnig. De rotsen zijn indrukwekkend en we varen 2 keer langs een kolonie zeehonden. Schattig! Op de weg terug stoppen we nog voor een paar wandelingen.
We sluiten de dag af met een portie fish & chips, mmm.
Dinsdag: Op weg naar Dunedin
We slapen met een snurker in de dorm dus ik heb niet al te best geslapen. Na de nodige koffiestop rijden we verder naar Dunedin, een studentenstad in het zuiden van het land. We zetten onze spullen af in het hostel en maken kennis met de kat, Gizmo. Hij wordt door iedereen geaaid en zelfs het wifi paswoord is naar hem vernoemd!
Daarna verkennen we de stad. Eindelijk zijn we nog eens in een stad! We wandelen naar het treinstation, gebouwd in Vlaamse stijl volgens de infoborden. Otto had een beetje pech aan het treinstation. Een voorbij vliegende vogel vond het wel een goed idee zijn behoefte te doen op Otto’s broek.
Woensdag: Settlers Museum
Dunedin is zo aangenaam dat we beslissen pas in de namiddag verder te rijden. We bezoeken het Otago Settlers Museum dat verrassend interessant en interactief is! We leren wat bij over de streek en de geschiedenis van de migranten.
In NZ zijn er ’s middags vaak lunchdeals om klanten te lokken. We kijken wat rond en beslissen Japans te eten. Voor 10 NZD (ong 6,8 euro) elk kiezen we een gerecht. Zo lekker en goedkoop!
We passeren nog eens langs Pak ’n Save alvorens onze rit aan te vatten richting Lake Tekapo.
Vandaag is het 6 jaar geleden dat er 185 mensen omkwamen tijdens de aardbeving in Christchurch. Op radio en tv wordt het nieuwe monument onthuld. Dit zullen we in het weekend al meteen kunnen bekijken wanneer we in Christchurch zijn.
Onderweg rijden we langs vele velden waar kuddes schapen op staan. Er zouden meer schapen dan mensen zijn in NZ. We geloofden dit niet maar we zien nu waar al de schapen staan te grazen.
Donderdag: Wandelen langs Lake Tekapo
Het is een bewolkte dag en er valt zelfs een beetje regen. Het is al lunch tijd wanneer we aankomen bij Lake Tekapo. Geen lunchdeals te bespeuren hier. We eten een burger en pikken terwijl twee wandelingen uit die ons naar de top van Mount John moeten leiden (of lijden?). Ik vloek een paar keer want de wandeling is erg stijl. Op de top is er een café met bankjes met een zicht over het blauwe meer. We eten een stukje citroentaart en kiezen een andere wandeling naar beneden. Hoewel we al vele blauwe meren hebben gezien in NZ verveelt het niet. Het weer slaat helemaal om en het is erg zonnig. Naar slechte gewoonte verbranden we weer een beetje.
Vrijdag: Mount Cook
Vandaag rijden we naar Mount Cook National Park, de grootste berg van Nieuw-Zeeland. We hebben hem al een keer kunnen aanschouwen van de westkust, maar nu dus van de oostkant. Het is druk en de bussen met Chinezen zijn niet te tellen. We kiezen een wandeling uit en hopen dat het niet te druk is. Het is wederom een prachtige wandeling met bruggen over de rivier van gletsjer water. Hoe mooi de wandeling ook is, ik heb het wel stilaan gehad met wandelen.
We stoppen opnieuw bij Lake Tekapo voor het avondeten. Gisteren zagen we al een Thais restaurant dat er goed uitziet. Ik eet Pad See Ew en Otto gaat voor de nooit teleurstellende Pad Thai. We dineren met zicht over Lake Tekapo. Heerlijk.
Zaterdag: Christchurch
We nemen afscheid van onze AirBnB host en vertrekken naar Christchurch. De komende twee nachten slapen we in een pod hostel, Jucy Snooze. Het is even high tech als op de foto’s. Heel tof!
We parkeren onze auto en wandelen door Christchurch. 6 jaar geleden was Christchurch erg verwoest door de aardbeving en hier zie je nog steeds de gevolgen van. De gebouwen die er staan zijn bijna allemaal heel modern (nieuwbouw). Daarnaast zijn er erg veel werven en ook staan er nog altijd gebouwen die ineengestort zijn. Onderweg komen we veel streetart tegen. We gaan naar de RE:start mall. Dit is een gebied met allemaal containers waar winkeltjes en eetkraampjes in gevestigd zijn. We eten een ijsje. Het is zonnig en de muziek luidt door de boxen. Er lopen hier erg veel jonge mensen rond. Verder bezoeken we nog de nieuwe kathedraal en een aantal monumenten ter nagedachtenis.
Zondag: Laatste dag in NZ
Er staan nog een aantal dingen op ons lijstje die we willen zien in het centrum. Het is regenachtig. Het blijft vreemd om in deze stad rond te wandelen. Het voelt heel verlaten door gebouwen die afgebroken zijn en vervangen door parkeerterreinen. We wandelen langs Dance-O-Mat, een wasmachine waar je geld kan insteken en muziek kan laten afspelen via een aux kabel. Er staan zelfs lichten en er hangt een disco bal. Zo is er ook street arcade waar je een videospelletje kan spelen geprojecteerd op een muur. De stad zit vol innovatieve ideeën! Ondertussen is het zo hard beginnen regenen dat we beslissen terug naar het hostel te gaan. We halen onze auto leeg en brengen hem terug naar het verhuurbedrijf. De mevrouw werpt een blik op de auto en zegt al snel dat alles ok is met de ‘Premium Budget’ auto. Het bedrijf heeft zelfs een shuttle die ons terug naar het hostel brengt. Handig! Verder houden we ons al bezig met het zoeken naar een campervan in Australië.
Volgende week: Morgen vliegen we dus naar Australië, meer bepaald Melbourne. Hier zullen we de hele week verblijven en ons bezig houden met praktische zaken zoals het zoeken naar een campervan, openen van een bankrekening en dergelijke meer.
terug heel mooie foto’s met leuk commentaar. We houden ervan dit te lezen.
Otto, ken je dat verhaal nog van vroeger over de mol…die zich telkens af vroeg wie er op zijn kop had gekakt ? We vragen ons dus ook af of het een mooie vogel was ?
Had je dat in Amerika ook eens niet voor…toen kwam een oud vrouwtje je een papieren zakdoekje geven?
Dat herinner ik me nog levendig, die mol! Spijtig genoeg was het een ordinaire zeemeeuw… En inderdaad, niet de eerste keer 😀 Maar ik herinner me dat Papa zijn consultatiekleren ook wel eens een duivenkak-aanval hebben moeten overleven. Het zal in de familie zitten. groeten, Otto 🙂