Wereldreis: week #35

Afgelopen week kwamen we uit onze comfort zone. We trekken van het zuiden van Maleisisch Borneo helemaal naar de noordelijke tip. Hoe noordelijker, hoe meer back to basics.

21/08/2017 – 27/08/2017

Maandag: Laatste dag in Kuching

Jammer genoeg is vandaag onze laatste dag in Kuching. Hoewel we een hele week hebben doorgebracht in Kuching, hebben we ons geen moment verveeld. Één van de dingen die we vandaag nog willen bezoeken is het Etnografisch museum. Het museum is gevestigd in een mooi oud pand maar duidelijk aan vernieuwing toe. De bovenverdieping is erg interessant met een uitgebreide uitleg over de verschillende volksstammen die hier woonden. De stammen woonden in zogenaamde longhouses waarvan er eentje is nagebouwd, althans een stukje. Een man verwijst ons door naar een ander gebouw. Dit blijkt het nieuwe gedeelte te zijn. We zijn erg onder de indruk. We leren meer bij over de politieke geschiedenis. Het museum is top en bovendien volledig gratis.
Daarna eten we nog eens pau bij een stalletje waar we gisteren ook pau aten. Pau is een soort van gestoomd brood met een vulling van (meestal) kip en saus. Mmm, mijn nieuwe favoriete lunch.

Kattenstandbeeld – Pau – Nasi Goreng Pattaya – Heel veel 100plus, de favoriete frisdrank in Maleisië – Pau

Dinsdag: Met het vliegtuig naar Kota Kinabalu

Het vliegveld van Kuching is niet groot, maar erg goed. Er is zelfs een food court op de luchthaven waar je aan democratische prijzen nog iets kan eten. Ik vergeet mijn muggenspray uit mijn handbagage te halen, maar de security is laks.
De komende twee nachten slapen we in een hostel in Kota Kinabalu, iets dat nadien een slechte beslissing blijkt te zijn. De komende twee weken worden vrij prijzig dus we willen het budget een beetje in balans houden.

Woensdag: Een trieste dag in Kota Kinabalu

Wat een nacht. We staan op tijd op om naar Sapi eiland te gaan, een eiland op een kwartier varen van de kust. Maar dit plan blijkt al snel in het water te vallen. Ten eerste heb ik geen oog dichtgedaan door de ijzig koude airco in de dorm. Door gebrek aan een deken, probeerde ik mezelf warm te houden met een handdoek en sarong. Maar tevergeefs. Daarnaast waren er nog een aantal Nederlanders die een beetje zat rond vijf uur kwamen binnenwandelen. Ten tweede regent het al heel de nacht en de ochtend. We verplaatsen naar een koffiebar, maar de regen blijkt eindeloos.
Om toch iets nuttig te doen, gaan we naar de kapper. Otto’s haar is alweer te lang en we springen binnen bij de Chinese kapper een paar huizen verder. Onze ervaring leert ons dat kappers hier niet over kort of lang spreken, maar over nummers. De combinatie van nummer twee en vier blijkt een winnende combinatie te zijn. Voor 1,79 euro is Otto’s haar geknipt!
Ondertussen is het gestopt met regenen en gaan we nog eens langs op de Filipino market. We worden omsingeld door kindjes die bedelen voor geld, iets dat we nooit eerder zagen in Maleisië. Mannen proberen illegale sigaretten te verkopen en er heerst een grauwe sfeer. Voor het eerst heb ik een onveilig gevoel in Maleisië en ik houd mijn handtas goed vast.

Donderdag: Op naar Mantanani eiland

Met kleine oogjes wachten we om zeven uur op de bus naar Mantanani eiland. Het hotel regelde een minivan die ons komt ophalen. Met twee andere koppels rijden we naar Kota Belud, vanwaar we de boot nemen naar het eiland. De bootrit is stevig maar na 40 min verkleurt het water van donkerblauw naar turquoise. Wauw, zo mooi! Het lijkt wel een foto uit een reclameblaadje. De boot stopt voor het hotel en we worden verwelkomd door het personeel.
We krijgen een hutje op palen toegewezen. Het hutje is heel basis. Er is geen elektriciteit tussen zes uur ‘s ochtends en zes uur ‘s avonds. Tja, hier kom je dan ook niet naartoe om in het hutje te zitten. We doen onze zwemtenue aan en springen in de zee. Het zand is fijn en het water helder. Even later volgt het besef, wat gaan we hier eigenlijk doen twee dagen?
We spelen Monopoly Deal, een spel dat we in Penang ontdekten, met het Turks koppel in het hutje naast ons.

Mantanani eiland – De haven op het vaste land

Vrijdag: Chillen op wit zand en blauw water

De ventilator springt af rond zes uur in de ochtend. Noodgedwongen staan we even later op. Vandaag gaan we snorkelen. Naast Semporna zou het hier één van de beste plekken zijn in Borneo. Rond elf uur stappen we in een bootje en we worden afgezet boven één van de vele koraalriffen in de buurt. Er is zeer veel koraal te zien, in veel kleuren. In het begin zien we niet veel vissen, maar na een tijd spotten we meer kleurrijke exemplaren. Na het snorkelen kunnen we niet veel meer doen. Wat doen mensen op een eiland eigenlijk? Lezen? Zonnen? We beseffen dat eilanden eigenlijk niet echt iets voor ons zijn. Elke keer als ik naar de zee kijk, ben ik wel verbaasd hoe mooi het water is. Vandaag is het zelfs nog helderder dan gisteren en je kan recht naar de grond kijken. Het is wel speciaal dat er hier dennenbomen staan op het strand. Af en toe strompelen er ook wat koeien voorbij, erg uniek.

Mantanani eiland

Zaterdag: Van een eiland naar een chalet tussen de rijstvelden

De boot naar het vasteland vertrekt pas rond half drie. We hebben gezien dat je ook een kayak kan huren. We huren een kayak en peddelen naar een klein eilandje iets verderop in de zee. Het eiland is heel klein en onbewoond. Al snel klinkt het liedje van Kinderen Voor Kinderen door mijn hoofd. Het zand is even fijn en het water turquoise. Een paar selfies kunnen natuurlijk niet ontbreken op zo’n top locatie. We peddelen terug naar het hotel en wachten op de boot.
De lucht kleurt donkergrijs in de verte. Op de terugweg komt de regen met bakken uit de lucht. De boot valt een paar keer stil in het midden van de oceaan en verschillende scenario’s spoken door mijn hoofd. O jee. Doorweekt maar heelhuids worden we afgezet op het vasteland.
Onze taxi brengt ons naar de Airbnb in de tip van Borneo. De rit duurt langer dan verwacht en rond zeven uur komen we aan. Het is donker en de chalet ligt 100 meter verder langs een padje in de rijstvelden. Met een hoofdlamp wandelen we naar de chalet. De lichten zijn aan om ons welkom te heten, maar helaas hebben alle insecten ook de weg gevonden naar onze chalet. We kruipen onder de klamboe en kijken bevreesd in het rond. Kevers van wel tien centimeter vliegen in het rond. Eikes! Ik ben nog nooit zo blij geweest met het zien van een gecko. De gecko is trouwens ook enorm, zeker zo’n dertig centimeter. Alweer zitten we zonder bereik, ver weg van de bewoonde wereld.

Kayakken

Zondag: Ontmoeting met onze host

Om 8u30 zijn we uitgenodigd voor een ontbijt bij de eigenaars. Ik weet niet goed wat te verwachten. Rijst? Er is hier geen winkel in de buurt dus we zullen moeten eten wat de pot schaft. We komen binnen in het houten huisje en ontmoeten de Maleisische man. Zijn vrouw blijkt een Nieuw-Zeelandse te zijn. Dit hadden we niet verwacht! We praten over reizen, Nieuw-Zeeland en hun leven hier op deze verlaten plek. Erg interessant! Het ontbijt is lokaal, maar verrassend lekker: fried bread.
We wandelen naar het strand in de buurt. Er is een restaurant, maar verder zijn er weinig mensen. Het strand is mooi en doet me denken aan de Nieuw-Zeelandse stranden. Maar het is niet te vergelijken met het eiland waar we eerder waren. De sfeer is goed en we eten wat gebakken noedels voor iets meer dan een euro. In de late namiddag zwemmen we in de zee. Het zal immers nog even duren eer we nog eens naar de zee gaan.

Onze chalet – Omgeving van de chalet – De hond van de Airbnb eigenaars volgde ons naar het strand en hield ons gezelschap

Volgende week reizen we verder naar het midden van Sabah, waar we nog enkele natuurreservaten zullen bezoeken. Daarna zullen we drie dagen spenderen in de jungle naast de Kinabatangan rivier. Hier zullen we een aantal boottochten en wandelingen maken. Heel erg benieuwd naar!

  1. Carina Sleven says:

    Hallo wereldreizigers . Wat hebben jullie weer prachtige momenten beleefd . De mooie foto’s van parelwitte stranden . Daar kunnen we hier alleen maar van dromen . Als je de Noordzee ziet toch . Inderdaad Linde , als ge U ergens niet veilig voelt dan zou ik niet twijfelen en veilige oorden opzoeken . We zijn op Google Earth gaan kijken waar jullie zitten en je kan heel goed zien hoe de kleur van het water veranderd van blauw naar turquoise . Prachtig . Als jullie de rivier Kinabatangan gaan afvaren let dan maar goed op . Daar zitten krokodillen volgens Erwin . Linde en Otto geniet verder nog van alles wat je nog gaat doen . BYE BYE .

  2. Marc Cruyt-Mia Missinne says:

    De reis wordt precies avontuurlijker. Mooie verslagen en bijhorende foto’s. We herhalen onszelf maar we genieten steeds van jullie blog. We zien uit naar de jungle

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You might also like