Ook in Australië schijnt de zon niet altijd. Dat hebben we deze week kunnen ondervinden. We ruilden Victoria in voor New South Wales en rijden verder naar het kleine dorpje Batlow.
20/03/2017 – 26/03/2017, tijdzone CET +10
Maandag: Nieuwe banden
Het is 7u en de wekker gaat. We willen op tijd bij de garage zijn zodat ze snel aan onze banden kunnen beginnen. De garage ligt vlak naast een groot shoppingcenter. Ideaal, moeten we niet met onze vingers draaien. 2 uur later krijgen we bericht dat we hem kunnen ophalen. 500 AUD armer maar met 4 nieuwe banden rijden we de garage buiten. Het verschil is duidelijk voelbaar!
We rijden naar een camping vlak aan de ingang van The Prom. Het is een camping midden in het bos. De plaats die we krijgen toegewezen is groot. Zo had ik mij kamperen in Australië voorgesteld. Ik zet me over het feit dat er enkel een ‘pit toilet‘ is, eikes.
We maken onze eigen versie van Thaise rode curry met kip. Super lekker, al zeg ik het zelf!
Dinsdag: The Prom
Het belooft een regenachtige dag te worden maar we rijden toch verder naar het nationaal park. Veel andere keuze is er niet in deze regio. We kiezen drie wandelingen uit. We wandelen onder andere over Squeeky Beach, letterlijk vertaald piepend strand. Het strand is heel wit en het maakt inderdaad een piepend geluid als je erover wandelt. Heel raar!
Verder spotten we ook veel kangoeroes. Op één plaats zit er een jong met moeder. Zo lief!
’s Avonds begint het pas goed te regenen. We drinken een fles Nieuw-Zeelandse wijn en brengen de avond door in de campervan.
Woensdag: Regen, regen en nog meer regen
Het heeft de hele nacht geregend. Op sommige momenten dacht ik dat het binnen ging regenen of dat de camping zou overstromen, zo hard regende het. De hele nacht. Maar gelukkig gebeurde geen één van beide. We bedenken wat we kunnen doen vandaag of waar we naartoe kunnen rijden. Op internet vind ik een doe-het-zelf manier om een awning te maken dus we kijken wat rond in winkels wat we nodig hebben en hoeveel het kost. Daarna rijden we wat meer richting New South Wales, al zijn de weerberichten daar ook niet erg positief. Het regent er al weken veel meer dan normaal met geannuleerde vluchten en plaatselijke overstromingen tot gevolg.
Rond 20u stopt het met regenen, of toch ongeveer. Fieuw. Laten we hopen dat het morgen iets droger is.
Donderdag: Werken in Australië?
De laatste tijd heb ik al een paar keer de website bekeken van de overheid met harvest jobs. Er zijn er twee opgekomen die interessant zijn. Op de ene (appels plukken) appliceren we online en de andere (kastanjes rapen) bellen we op. De man aan de telefoon weet nog niet wanneer dat we kunnen beginnen maar waarschijnlijk ergens volgende week. Hoera, we gaan kastanjes rapen?
We maken een korte wandeling in Lakes Entrance, maar helaas begint het al snel weer te regenen. Even later krijgen we een email dat we ook appels mogen komen plukken. Hier zullen we zeker kunnen starten op maandag. We kiezen voor de zekerheid, de appels dus.
Vrijdag: Op naar New South Wales
De boomgaard ligt in Batlow, in de staat New South Wales. Het dorpje staat bekend omwille van de vele appelbomen en elk jaar wordt er zelfs een appel festival gehouden.
Alvorens Lakes Entrance te verlaten, moeten we nog kleurenkopies nemen van ons paspoort. Dit moeten we meenemen naar de boomgaard. Toevallig zit er een justitieassistente in de bibliotheek die onze kopies kan certifiëren. Zo moeten we niet meer langs de apotheker passeren.
Vandaag rijden we de grens over van Victoria naar New South Wales. Op internet wordt er gewaarschuwd dat we geen fruit, groenten, rijst en honing mee de grens mogen oversteken. Al is er veel onenigheid en vooral de grens tussen South Australia en West Australia wordt aangehaald. We gaan het even navragen in het politiekantoor of we onze boodschappen moeten uitstellen. De agente moet eens goed lachen, “You’ll be okay“. Ze zegt dat er buiten een bord, niks of niemand ons zal tegenhouden om groenten en fruit mee de grens over te nemen. En inderdaad, zo geschiedde. Die verhalen op internet toch altijd he.
Zaterdag: Kamperen aan een meer
We zitten op amper een paar 100 km van de kust maar de dorpjes zijn hier erg klein. Af en toe komen we een auto tegen. Wat moet dat niet zijn in de outback? We slapen op één van de beste campings waar we al geweest zijn. Jammer dat hier verder niets te zien is.
Zondag: Het laatste stukje naar Batlow
Het is ochtend en de zon schijnt volop. Eindelijk, zon! We genieten nog even van het uitzicht over het meer en rijden daarna verder naar Batlow. Kosciuszko National Park blijkt mooier te zijn dan we hadden verwacht. Dit gebied is eigenlijk een ski gebied en in de winter zou hier veel sneeuw liggen.
Rond 15 uur komen we aan op de camping van Batlow. Het is rustig maar onze campingplek bevindt zich naast een hoop oud ijzer. Achter ons staat een caravan die thuis hoort in het containerpark. Er hangt een extra golfplaat boven zodat het niet binnen regent.
Een uur later wordt het druk. Iedereen komt terug van hun werk, appels plukken. Onze buurman, een hippie Australiër, begint al meteen te zagen tegen ons over hoe hard het werk is en hoe weinig hij betaald wordt. De meeste mensen hier blijken nogal hippies te zijn en het duurt dan ook niet lang voor de wiet wordt bovengehaald. Ik weet nog niet hoe lang ik het hier ga volhouden.
Volgende week: Appels plukken? Allicht zal het stevig werken zijn, maar hopelijk valt het allemaal nog mee. We hopen te kunnen blijven tot na Pasen. Het paasweekend belooft een hel te worden wat betreft een camping vinden aan de kust of in Sydney. En hopelijk stopt het dan eindelijk met regenen aan de kust! Maar als het niet meevalt, reizen we verder en vinden we ook wel een oplossing. To be continued…
jammer van de regen! Hopelijk verdienen jullie toch wat geld met appels plukken.We zien altijd uit naar een nieuwe LINDIFY ! Het is een begrip in ons leven geworden.
veel plukplezier ?☺